بتیغم گر کشد دستش نگیرم                وگر تیرم زند منت پذیرم

         کمان ابرویت را گو بزن تیر                     که پیش دست وبازویت بمیرم

         غم گیتی گر از پایم در آرد                     بجز ساغر که باشد دستگیرم

             بر آی ای آفتاب صبح امید                     که در دست شب هجران اسیرم

         بفریادم رس ای پیر خرابات                    بیک جرعه جوانم کن که پیرم

        بگیسوی تو خوردم دوش سوگند            که من از پای تو سر بر نگیرم

        بسوزان خرقه ی تقوی تو حافظ             که گر آتش شوم در وی نگیرم

دیوان شمس الدین محمد حافظ شیرازی